 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Мы з паэтам ярчэлі ў вачах,
нібы ў сутве шаленства сівога.
I чаканьне згоднага «так»
пажаўцела ў сланечнік Ван Гога.
«Я кахаю... – прамовіў паэт, –
і чакаю ў каханьні волі».
Беззаганны Максімаў санэт
плыў уздыхам ягоным паволі.
Потым верш, за ім зноўку – уздых
і глыток васкаватай кавы,
пацалункі на скронях – мніх
выцалоўвае так крыж Прадславы.
Як мы з братам глядзелі ў вакно –
так з паэтам глядзелі ў неба:
неба з братам у нас было,
а з паэтам і неба ня трэба!..
Засмуціўся блакіт-гіяцынт
і, пакрыўджаны, зоркі скінуў.
Ранак меў палескі акцэнт,
праалеены месяц загінуў –
ён і ў подых ўцялесьніўся наш
і сканаў на адно сьвітаньне
ля суклонавых ног, як паж,
каб зьмярканьнем увечніць каханьне.
24.III.2002.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
